Κατεβάστε επιτέλους τα αυτοκίνητα από τα πεζοδρόμια.
Μετά από τη δουλειά γύρισα στο σπίτι και πήρα το γιό μου να πάμε μέχρι το Video Club. H βόλτα αποδείχτηκε κακή ιδέα, διότι ήμασταν αναγκασμένοι να περπατάμε στο δρόμο, αφού τ’ αυτοκίνητα ήταν καβάλα στα πεζοδρόμια. Καβάλησε κάτι άλλο χρυσό μου για να νοιώσεις καλύτερα, όχι το πεζοδρόμιο.
Εκτός βέβαια από τα πεζοδρόμια καβαλάνε και τα παρτέρια με τα λουλούδια καθώς και τα λίγα ταλαίπωρα δεντράκια που υπάρχουν στα πεζοδρόμια, διότι τι είναι καλύτερο να βλέπεις ανοίγοντας το παράθυρό σου; Τα λουλούδια ή ένα σκασμό αυτοκίνητα;
Η απόλυτη παράκρουση δηλαδή.
Εγώ να φωνάζω σαν την τρελή «Πρόσεχε Δημήτρη, στην ακρούλα του δρόμου». Ο Μήτσος μου όμως θέλει ως παιδί να κάνει και τις τσαχπινιές του: ήτοι να ανεβοκατεβαίνει όπου έχει χώρο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο, να ρίχνει και καμιά βουτιά στα αυλάκια και τα χαρακώματα του δρόμου. Περνάει και μια κυρία κουνάει πέρα δώθε δυσανασχετώντας το κεφάλι της μουρμουρίζοντας «τσου τσου τσου», επειδή πέσαμε πάνω της προσπαθώντας ν’ αποφύγουμε τα εν κινήσει αυτοκίνητα!
Το κερασάκι στην τούρτα είναι το μπουφάν του Δημήτρη, το οποίο θέλει πλύσιμο κάθε φορά που γυρνάμε, διότι το παιδί προσπαθώντας να πάει από την ακρούλα σκουπίζει και το αυτοκίνητο του κυρίου ή της κυρίας που δεν μπορούν να πάρουν τον κώλο τους να το αφήσουν λίγο πιο κάτω από το σπίτι τους.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, λέμε «δεν πάμε μια βόλτα μέχρι την πλατεία;» Κατεβαίνοντας τον πεζόδρομο, που οδηγεί στην πλατεία, που μόνο πεζόδρομος δε μοιάζει από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ανακαλύπτω ότι ενώ ο Δήμος έχει αφήσει χώρο προκειμένου να φυτευτούν δεντρύλια, οι ασυνείδητοι κάφροι που μένουν εκεί έχουν τσιμεντώσει το χώμα για να μπορούν να περιδιαβαίνουν ανενόχλητοι με τ’ αυτοκίνητά τους.
Να μη μιλήσω για το «Κυριακάτικο γλέντι», που βγαίνουν όλοι με τους κουβάδες και τα σαπούνια και τα λάστιχα στο χέρι και πλένουν τ’ αυτοκίνητα με ιδιαίτερη σχολαστικότητα και προσοχή, ενώ το πιτσιρίκι φωνάζει «πάμε καλέ μια βόλτα». Μόνη ακροατής του θλιμένου πιτσιρικά στέκει μια ταλαίπωρη νερατζιά που έχει απομείνει στο πεζοδρόμιο κατσιασμένη από το αποριπαντικό και το καυσαέριο.
ΕΛΕΟΣ ΡΕ! Έχουμε χάσει δηλαδή το μπούσουλα. Δουλεύουμε για να πληρώνουμε τις δόσεις των αυτοκινήτων και να μπαίνουμε στο μάτι του διπλανού (αγαπημένη ασχολία του νεο-έλληνα). Δεν επιδεικνύεις ρε μπουζούκι το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ σου STATUS με ένα κωλοαυτοκίνητο! Το χρόνο σου και τα νεύρα μας χαλάς!
Τ’ αυτοκίνητα δεν έχουν ψυχή! Τα δέντρα όμως, τα παιδιά και οι άνθρωποι έχουν και ψυχή και δικαίωμα στη ζωή!
Λίγο φιλότιμο ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!
Υ.Γ.: Αν είσαι μάγκας αγόρασε το παρακάτω αυτοκίνητο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου