Ο συγγραφέας έχει επισκεφθεί μιά πόλη της Σικελίας που λέγεται Ταορμίνα. Από την πόλη Ταορμίνα διακρίνεις τους καπνούς που βγαίνουν από το ηφαίστειο της Αίτνας για να θυμάσαι πάντα πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει η ζωή.
Η Αίτνα έχει δύο πλαγιές. Μία πεδινή και μία εξαιρετικά άγονη λόγω της λάβας που την καλύπτει. Ακριβώς σ’ εκείνη την άγονη πλευρά είναι χτισμένο ένα χωριό, ένα μικρό χωριό το οποίο έχει γκρεμιστεί όσες φορές έχει εκραγεί το ηφαίστειο κι έχει ξαναχτιστεί άλλες τόσες. Ο συγγραφέας μιλάει με τον Τζιοβάνι που είναι μπάρμαν σ’ ενα μικρό μπαράκι του χωριού.
«Γιατί χτίζετε ξανά και ξανά το χωριό;»
Ο Τζιοβάνι γεμίζει με μυρωδάτο αέρα τα πνευμόνια του, μεγαλώνουν οι κόρες των ματιών του καθώς ατενίζει μπροστά τον ορίζοντα και απαντά «Κοιτάξτε αυτή την ομορφιά. Τη θάλασσα, την παραλία, το βουνό και την πόλη. Εδώ, είναι το πιο όμορφο μέρος του κόσμου. Πάντα το έλεγε ο παππούς μου.»
«Αλλά το ηφαίστειο είναι ενεργό. Μπορεί από στιγμή σε στιγμή να εκραγεί!» διαμαρτύρεται ο συγγραφέας.
«Ακούστε σινιόρε. Ποτέ δε μας έχει προδώσει η Αίτνα. Πάντα δίνει δείγματα προτού χύσει την καυτή της λάβα. Λίγους καπνούς, αναταράξεις. Κι εμείς φεύγουμε.» είπε με τον πιο φυσικό τρόπο.
«Μα.... τα πράγματα, τα ψυγεία, οι τηλεοράσεις, τα ρούχα, τα κοσμήματα;» διαμαρτυρήθηκε ο συγγραφέας.
Ο Τζιοβάνι κοίταξε με όλη τη σοφία ενός απλού ανθρώπου το μορφωμένο συγγραφέα και είπε:
«Τι σημασία έχουν τα πράγματα σινιόρε! Σημασία έχουν οι άνθρωποι και η ζωή! Όλα τ' άλλα ξαναφτιάχνονται!»
1 σχόλιο:
Στην Ιταλια μπορει και να ξαναφτιαχνονται, εδω δε νομιζω τωρα πια.
Γι' αυτο λεω το συνθημα:
ΟΛΟΙ στο περιβολι!!!
:)
Δημοσίευση σχολίου