κάτι που δεν γνώριζα για τον Νίκο Χατζηνικολάου

http://xyzcontagion.wordpress.com/2011/02/28/nikos-xatzinikolaou-polytexneio-2/

Οι Ξένιες και οι Σταύροι

Γέμισε η ψυχή και η καρδιά το Σάββατο το βράδυ καμαρώνοντας τους μαθητές των γυμνασίων και των λυκείων της πόλης μας.

Άλλοι με σπουδές σε ωδεία, άλλοι χωρίς σπουδές, με πολύ πείσμα, συνέπεια και προσπάθεια, με σύμμαχο τη φροντίδα και το μεράκι των καθηγητών τους, με την υποστήριξη των γονιών και των φίλων τους, έγραψαν την ιστορία τους στη σκηνή του 3^ου γυμνάσιου.

Είναι πραγματικά συγκινητική η συνεύρεση των ποντιακών, κρητικών, ρεμπέτικων, ποπ, ροκ, τσιγκάνικων ακουσμάτων.

Κουλτούρες, πολιτισμοί καρφιτσωμένοι σ’ ένα κολάζ που συνθέτει όλη την ουσία της μουσικής αυτής συνεύρεσης. Το μήνυμα σαφές: ΟΛΟΙ ΧΩΡΑΜΕ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.

Σε μια κοινωνία που ασφυκτιά από υπηρεσίες επί πληρωμή φρενάροντας έτσι τα παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους, καθηγητές σαν την Ξένια Σβετζούρη και τον Σταύρο Φιοράκη καταθέτουν ένα κομμάτι της ψυχής τους πέρα από τις διδακτικές ώρες.

Σε απάντηση κάποιων «λίγων» που απαξιώνουν καθημερινά το δύσκολο έργο των δασκάλων ρίχνοντας «λάσπη», οι Ξένιες και οι Σταύροι στέκονται ανθρώπινα πίσω απ’ τα φώτα της σκηνής, στηρίζοντας τα εφηβικά όνειρα. 

Ό,τι πολυτιμότερο έχω.

Η γιαγιά στεκόταν πίσω από τη μεγάλη σιδερένια πόρτα της αυλής. Φορούσε μαύρα ρούχα και μαύρο μαντήλι τυλιγμένο γύρω απ’ το λευκό της κεφάλι. Κοίταζε προς τη δημοσιά μ’ ανυπομονησία. Κοιτούσε και ξεφυσούσε. Χαμήλωνε το βλέμμα, έκανε λίγα βήματα πίσω προς την καρυδιά και πάλι μπροστά προς την πόρτα. Έτσι τη βρήκα την ώρα που γύρισα απ’ τη ντάπια.

Τι ‘ναι καλέ γιαγιά;

Μ’ έπιασε απ’ το χέρι και περπατήσαμε προς το σπίτι. Καθίσαμε στ’ ασβεστωμένο πεζούλι. Καλά τυλιγμένο στην τσέπη της ποδιάς της είχε ένα φάκελο λευκό με περίγραμμα μπλε-κόκκινο με την ένδειξη VIA AIRMAIL.

Γράμμα απ’ την Αυστραλία παιδί μου, είπε και τα μάτια της γίνανε λίμνες.

Δώσε μου γιαγιά…

Κράτησε για λίγο στα χέρια της το φάκελο και με τρεμάμενα χέρια το ‘βαλε στα χέρια μου.

Είναι απ’ τη θεία Ελένη απ’ την Αυστραλία. Χθες στο διάβασα γιαγιά.

Ναι παιδί μου, αν μπορείς άλλη μια φορά. Μόνο μια φορά.

Αν και ήμουν σε τρελή εφηβεία και δεν άκουγα κανέναν, έπαιρνα πάντα το φάκελο, τον άνοιγα με θρησκευτική ευλάβεια και διάβαζα αργά τις λέξεις. Η γιαγιά άκουγε χωρίς ανάσα λέξη προς λέξη αυτά που έγραφε η θεία Ελένη από την Αυστραλία. Ανέπνεε πάλι μόλις τελείωνα το διάβασμα. Ακολουθούσε βαθιά σιωπή. Kάποτε, μου ‘σφιγγε το χέρι κι έλεγε: «Να πας παιδί μου στο σχολείο να γίνεις άνθρωπος».

Πήγα στο σχολείο γιαγιά, μα νομίζω πως η ανθρωπιά που μου ‘σταξες σ’ εκείνες τις βαθιές σιωπές σου δεν διδάσκεται στα σχολεία. Και είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω.

Ανεπαρκής στέγαση

O εξηνταδυάχρονος Cheng Wai Man ξαπλώνει στο 16 τετραγωνικών ποδιών κλουβί του, το οποίο ο ίδιος αποκαλεί σπίτι, στο Χονγκ Κονγκ. Για πολλούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους στο Χονγκ Κονγκ, μία από τις πλουσιότερες πόλεις της Ασίας, το σπίτι τους είναι ένα αρχοντικό με θέα από τα ύψη της Victoria Peak. Για μερικούς από τους φτωχότερους, το σπίτι είναι ένα μεταλλικό κλουβί. 100.000 άνθρωποι στην πρώην βρετανική αποικία ζουν σε αυτό που είναι γνωστό ως ανεπαρκής στέγαση, σύμφωνα με μια Κοινωνική Οργάνωση.

ΑΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

5:30 και είμαι ακόμα Πειραιά. Καβαλάω το μηχανάκι. Περνάω από μπλόκο στη Γρηγορίου Λαμπράκη και από πολλά στην Πειραιώς. Στο ύψος της Ιεράς οδού η Πειραιώς είναι κλειστή. Το κέντρο είναι κλειστό για κάθε μηχανοκίνητο μέσο. Έφτασα με το μηχανάκι μέχρι την Αθηνάς και Ευριπίδου. Ανηφόρισα για τη Σταδίου. Η πλατεία Κλαυθμώνος θύμιζε «Σεράγεβο». Παντοειδείς μπάτσοι παντού.

Ανέβηκα τη Σταδίου για το Σύνταγμα μαζί με πολλούς ανθρώπους. Εκεί ήταν και η «Θεοπούλα». Λίγα συνθήματα ακούγονται. Είμαστε αποφασισμένοι και σιωπηλοί. Μέσα σ’ αυτή τη μαγική σιωπή, με την αγωνία χαραγμένη στα πρόσωπα των ανθρώπων, τα πανό των λαϊκών συνελεύσεων και των διάφορων κινημάτων ν’ ανεμίζουν, μέσα σ’ ένα χρωματιστό γαϊτανάκι πεποιθήσεων, ξεκίνησε το ψιλόβροχο. Οι περισσότεροι παρέμειναν στη θέση τους. Αναθάρρυσα με το πανό που υψώθηκε μπροστά στη Βουλή. Απόρισα με τον εαυτό μου και με τους γύρω μου.

Μας έδωσε φτερά στην ψυχή ετούτο το πανό που στεκόταν προκλητικά στον άβατο χώρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Οι μέσα και οι έξω. Σε λίγα λεπτά εξαφανίστηκε το πανό. Εξαφανίστηκαν και τα φτερά. Σιωπή.

Κρότος, λάμψη, καπνός. Ξεκινά το κυνηγητό. Έτσι, απροκάλυπτα. Πλησιάζει το δελτίο των 8. Η πλατεία πρέπει να «καθαρίσει» απ’ την αγωνία, απ’ τους ελεύθερους ανθρώπους. Είναι ώρα για τα δελτία των 8. Ο Πρετεντέρης ξέρει.

Κατεβαίνουμε τη Σταδίου αργά. Οι «Ράμπο» πετούν ό,τι ληγμένο έχουν (100 ευρώ το ένα – φωνάζει ο διπλανός μου – εμείς τα πληρώνουμε κι αυτά). Τα μάτια καίνε, το πρόσωπο ανάβει, η ανάσα κόβεται. Δεν τρέχουμε. Αργά-αργά κατηφορίζουμε. Στην Κλαυθμώνος, οι παντοειδείς μπάτσοι αναλαμβάνουν έργο. Έργο εναντίον ελεύθερων πολιτών. Με το μαντήλι στο πρόσωπο κατηφορίζω. Ξεχωρίζω τις σημαίες του ΠΑΜΕ 50 μέτρα πιο κάτω. Θέλω να παραμείνω μπροστά, να τους βλέπω την ώρα που απασφαλίζουν τα ληγμένα.

Φορούν μάσκες οι άνανδροι. Δε φαίνονται τα πρόσωπά τους. Κάποιοι ανάμεσά μας, εκεί, στην πρώτη τη γραμμή, είναι δικοί τους. Χαμηλώνω το κεφάλι. Οπισθοχωρώ. Μπροστά μου, ένα παληκάρι σ’ αναπηρικό καροτσάκι, πίσω μου ανεμίζουν οι σημαίες του ΠΑΜΕ.

Κάποιος φωνάζει να γυρίσουμε στο Σύνταγμα. Έχει κόσμο. Μαζεύτηκαν, πάλι. Πάμεεεεεεε.

Στέκομαι ακίνητη. Καίγεται το στήθος μου. Η ανάσα είναι κομμένη. Τα μάτια δακρύζουν. .

Περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω, να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω...

Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής

Σήμερα 16/10/12 το BBC MUNDO έχει αφιέρωμα στο...

DIA MUNDIAL DE ALIMENTATION.

Υπάρχουν στον κόσμο 1,5 δις άνθρωποι που ζουν με κάτω από 1,25 δολλάρια την ημέρα.

Τον Ιούλιο αυξήθηκαν σε όλο τον κόσμο οι τιμές των τροφίμων π.χ. σιτιρών, κλπ κατά 10%.

Την άυξηση δεν προξένησε το DEMAND OF SUPPLY (η ζήτηση και η προσφορά).

Την αύξηση προκάλεσε η κερδοσκοπία των FUNDS στα FUTURES EXCHANGE MARKETS (τα επενδεδυμένα κεφάλαια στις προθεσμιακές αγορές τροφίμων).

Οι κύριοι παίκτες είναι:

- GOLDMAN SACKS

- JP MORGAN

- CITΙBANK

- MORGAN STANLEY

- PRUDENTIAL

- BANK OF AMERICA

... και κάπου 18 άλλοι μικρότεροι παίχτες όπως U.B.S., BARCLAYS, DEUTCHE BANK. Η διαχείριση γίνεται από τα WEALTH MANAGEMENT DIVISIONS (τμήματα διαχείρισης περιουσίας) των παραπάνω "παιχτών".

Διάφοροι πλούσιοι επενδυτές επενδύουν σε PRIVATE BANKING SECTIONS αμέτρητα λεφτά, τα περισσότερα βρώμικα/ μαύρα. Τα WEALTH MANAGEMENT DIVISIONS παίρνουν αυτά τα χρήματα και τζογάρουν. Αυτό λέγεται WEALTH MANAGEMENT (διαχείριση περιουσίας).

Ένας τρόπος τζόγου είναι τα FUTURE CONTRACTS (συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης). Τα FUTURE CONTRACTS (συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης) παίζονται στο CHICAGO MERCANTILE EXCHANGE (Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγο). Το σιτάρι, το καλαμπόκι, το κρέας κλπ, όλα σχεδόν τα τρόφιμα εκτός των λαχανικών τζογάρονται.

Σήμερα, η τιμή ενός τόνου σταριού είναι π.χ. 500 δολλάρια. Σε έξι μήνες, το Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγο ανακοινώνει ότι η τιμή ενός τόνου σταριού είναι 800 δολλάρια. Την διαφορά της τιμής θα την τσεπώσει αυτός που κέρδισε. Το ωραίο είναι ότι τα CONTRACTS για COMMODITIES δεν σε υποχρεώνουν να παραλάβεις εμπόρευμα. Απλά στο χρόνο λήξεως, πληρώνεις τη διαφορά αν έχασες ή τσεπώνεις ό,τι κέρδισες και τέρμα.

Όμως οι πολυεθνικές που έχουν αποθήκες κρατάνε μεγάλες ποσότητες τροφίμων μέχρι να αυξηθεί η τιμή ώστε να τσεπώσουν τα κέρδη. Άσχετα αν ο κόσμος πεινάει.

Το 2010 με την απότομη αύξηση των τιμών στις χώρες που ο κόσμος ξοδεύει το 90% του εισοδήματός του σε τρόφιμα, έγιναν διαδηλώσεις για αυτές τις αυξήσεις. Από το PEROU στο BANGLADESH στην EGYPT κ.α. Oι ταραχές ήταν τέτοιας έντασης που οι αστυνομικές δυνάμεις σκότωσαν χιλιάδες κόσμου.

Ευρωβουλευτές έχουν φέρει πρόταση στη Ευρω-Βουλή απαγόρευσης στα Χρηματιστήρια των FUTURES σε τρόφιμα και ενεργειακούς πόρους.

Αυτά στην Ευρώπη γιατί οι κυβερνήσεις των τριτοκοσμικών είναι τσιράκια των Αμερικανών.

Κυρίως πράσσινοι και αριστεροί Ευρω-βουλευτές πλειοψήφισαν και το Σεπτέμβριο πέρασαν αυτό το νόμο για FINANCIAL MARKET REGULATIONS (ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΤΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑΓΟΡΕΣ). Όμως η Αγγλία λέει ότι θα τον καταψηφίσει το Νοέμβριο.

Αν δεις τη λίστα των παιχτών στην κερδοσκοπία των τροφίμων, έχουμε να κάνουμε με τα πιο επικύνδυνα καθάρματα όπως η GOLDMAN SACKS.

Τι τους νοιάζει αυτούς αν πεινάνε οι άλλοι; Αυτοί έχουν βίλες στο DUBAI στο τεχνητό νησί. Αυτούς είναι δύσκολο να τους πιάσουν και να τους βράσουν στο καζάνι. Άσε που έχουν και τις πλάτες του Αμερικανικού στρατού.

Η ελευθερία των σπόρων και ο πολυταξιδεμένος Μήτσος

Αγαπητέ μου Μήτσε,

Σου στέλνω το παραπάνω video. θα ήθελα να ήσουν εδώ να πηγαίναμε μαζί στην Ακαδημία Πλάτωνος που έχει στηθεί το παζάρι ελεύθερων σπόρων.

Φιλιά,
Πατ

Πάττυ μου,

Τελικά είμαστε συντονισμένοι εγγεφαλικά.

Αυτό είναι το πρόβλημα που με καίει τους τελευταίους μήνες.

Η κατάκτηση της μικρογεωργίας μέσω των σπόρων από τους καπιτάλες.

Στη Νότια Αμερική και στην Αφρική τους έχουν τελειώσει. Τα χρήματα δεν τους έφταναν για σπόρους και λιπάσματα και υποθήκευαν τη γη τους. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει η γη τους στα χέρια των πολυεθνικών μέσω των τραπεζών. Στη Βραζιλία π.χ. ξεσπιτώθηκαν οι αγρότες και γέμισαν με με παραγγουπόλεις τα αστικά κέντρα. Μεταξύ SAO PAULO και RIO DE JANEIRO υπολογίζουν 50 εκατομμύρια και βάλε. Μόνο το Μεξικό αντιστέκεται.

Στην Αφρική οι πολυεθνικές αγοράζουν τη γη από δικτάτορες ή WARLORDS.

Στην Ασία οι μουσουλμάνοι αντιστέκονται αλλά η Ινδία ξεφτυλίστηκε. Οι αγρότες γεμίζουν τις πόλεις.

Σε λίγα χρόνια που όλη η γεωργία θα γίνεται από μεγάλα κτήματα, θα παράγονται μόνο μεταλλαγμένα προϊόντα. Εμείς θα χοντραίνουμε και οι έχοντες τον πλούτο θα τρώνε βιολογικά με 20πλάσια τιμή βέβαια.

Είμαστε στην αρχή. Σε λίγο καιρό όλα τα λαχανικά θα είναι FROZEN VEGΕTABLES.

Τα ψαροκάϊκα σε λίγο καιρό δε θα ψαρεύουν γιατί με τη μόλυνση στις θάλασσες δε θα υπάρχουν ελεύθερα ψάρια . Μόνο σε ιχθυοτροφεία.
Αυτά τα σχέδια τα κατευθύνει η Λέσχη BILDENBERG. Και είναι σχέδιο μακρόχρονο.

Η ύπαιθρος πρέπει να εγκαταληφθεί.

Να είμαστε όλοι στις πόλεις, να τρώμε μεταλλαγμένα, να χοντρένουμε και σιγά να μη γίνουμε αντάρτες. Η χειρονακτική εργασία να καταργηθεί. Πιό εύκολα χοντρένουμε στις καρέκλες. Οι καπιτάλες βέβαια θα έχουν άφθονα  και απέραντα γήπεδα GOLF να εξασκούνται και οι μπάτσοι θα είναι όλοι τους σωματάκια να κυνηγάνε εμάς τους υπέρβαρους όπως το 80% των Αμερικανών.

Απόδειξη ότι στην Αμερική που καταναλώνουν τρόφιμα μεταλλαγμένα είναι παχύσαρκοι, ενώ στην Ιαπωνία, Κορέα, Ασία είναι πετσί και κόκκαλο.

Είναι θέμα κουλτούρας και οι κουλτούρες αλλάζουν από τα MEDIA.

Και τα MEDIA τα κατευθύνει ο καπιταλισμός.
Στην Ινδία είναι σημάδι  PROSPERITY να τρως στο MC DONALDS όταν γυρίζεις από την ξενοιτιά.

Η INDIRA GANDI δεν άφηνε τις πολυεθνικές να εισχωρήσουν στην Ινδία.

Η CIA με την βοήθεια των πουλημένων Ινδών την έφαγε το 1984.

Έπειτα η Ινδία έγινε super καπιταλιστική. Βοηθάει βέβαια το μεγάλο ποσοστό μεταναστών σε USA και U.K. που επαναπατρίζονται και κάνουν BUSSINES. (Μήπως σου θυμίζει Ελλάδα;)

Τώρα στην Ινδία οι καπιτάλες ξεριζώνουν χωριά ολόκληρα και οι ξεριζωμένοι χωριάτες συρρέουν στις πόλεις, πολλοί πέρνουν ποντικοφάρμακο και αυτοκτονούν ομαδικά, αλλά το κράτος υποστηρίζει αυτούς που κλέβουν τη γη των χωρικών αφού είναι καπιταλιστές και λαδώνουν.

Έτσι, οι δημόσιοι υπάλληλοι κάνουν τις λαμογιές τους και έχουν λεφτά να φάνε MC DONALDS. Να ξέρεις ότι η κατώτερη κάστα των Ινδών δεν επιτρέπεται να είναι LAND OWNERS οπότε δεν έχουν τίτλους ιδιοκτησίας και είναι εύκολο να τους διώξουν από τα χωράφια τους.

Στην πατρίδα μας το ομαδικό LAND GRAB έγινε στον εμφύλιο πόλεμο. ΄Οταν κάποιος σε κατηγορούσε για αριστερό έφευγες στην Αθήνα, στην Αμερική, στη Γερμανία, στην Αυστραλία κλπ. Η Ελλάδα έχει παγκόσμια πρωτιά στο νόμο της χρησικτησίας, όποιος καταλαμβάνει τη γη άλλου που δεν την διεκδικεί για κάμποσα χρόνια, το δικαστήριο του αποδίδει τον τίτλο.

Είδες λοιπόν το LAND GRAB είναι καλά μεθοδευμένο από παγκόσμια κέντρα, Λέσχη BILDENBERG, εταιρείες τροφίμων, πολυεθνικές μεταλλαγμένων σπόρων, τράπεζες για να υποθηκεύεται γη, κλπ.

Οι χώρες που αντιστέκονται περισσότερο είναι η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ανατολική Ασία, η Κίνα, διότι εκεί η γη ανοίκει στο κράτος και οι αγρότες προς το παρόν την γλιτώνουν.

Φιλιά,
Μήτσος