Το ΒΒC μίλησε για 25,000 άτομα στην απεργία – διαδήλωση της Πέμπτης. Άλλοι μιλάνε για 10,000. Αλλοι λένε δεν γεμίζατε ταξί ούτε με τον ταξιτζή. Άλλοι μιλάνε για 100,000 άτομα.
Κι εγώ η πτωχή πλην τίμια γραμματέας με το κεφάλι να ζυγίζει ένα τόνο και βάλε από τα χειρότερα που ακόμη δεν έχουν έρθει λέει της οικονομικής κρίσης, με δύο στεγαστικά δάνεια, τις ΔΕΚΟ, τον ΟΑΕΕ του Σωκράτη που καβάλησε τα 800 ευρώ το δίμηνο γιατί ανέβηκε λέει κατηγορία και πολλά άλλα που «δόξα το Θεό» δε μου ‘ρχονται τώρα στο μυαλό να καραδοκούν κάθε μήνα σαν σπαθί πάνω από το κεφάλι μου, με ένα παιδί (και δε μας βλέπω με άλλο) που πρέπει να φάει, να ντυθεί και να μάθει γράμματα(;) μένω ζαρωμένη και φοβισμένη στο γραφείο που εργάζομαι από το Δεκέμβριο του 1996.
Ζαρωμένη από την ανασφάλεια που μου δίνει ένας μεικτός μισθός των 2700 ευρώ το μήνα, ενώ υπάρχουν στην αγορά νέα παιδιά με τα δεκαπλάσια πτυχία από τα δικά μου και μηνιαίο κόστος που αγγίζει το 1000άρικο, και τελειόφοιτους κρατικών Πανεπιστημίων με επιδότηση του μισθού τους από προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΟΑΕΔ.
Ζαρωμένη εδώ, προσπαθώ να φανταστώ τον εαυτό μου ως γραμματέα στα 60 μου χρόνια. Και άντε και με λίγη καλή θέληση και πολύ πολύ φαντασία με φαντάστηκα, ο αυριανός εργοδότης μου όμως γιατί να το κάνει;
Γι’ αυτό, λουφάζω στη γωνίτσα του γραφείου μου παρακολουθώντας τα τεκτενόμενα από το διαδίκτυο και από άνεργους φίλους που βρίσκονται στις πορείες, γιατί γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι στο τέλος του μήνα κανένα σωματείο και κανένα κόμμα δε θα μου κόψει επιταγή για να καλύψω τις υποχρεώσεις της οικογενείας μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου