Να μην ξεχάσω, ν'ανοίξω ένα λογαριασμό υπέρ χαμηλόμισθων ... ΥΕΝ

7:10 το ξυπνητήρι σφαδάζει. Στη προσπάθειά μου να το κλείσω πέφτει κάτω το κινητό. Ποσώς μ’ ενδιαφέρει αν έσπασε ή δεν έσπασε το μουσειακό κομμάτι.

Μαζεύω εν τάχει το βομβαρδισμένο από χθες το βράδυ σαλόνι. Βάζω στη σχολική τσάντα τοστάκι, χυμό, νεράκι κι ένα άδειο κουτί παπουτσιών. Σήμερα θα πάνε εκδρομή (η πρώτη του Μήτσου μου καθότι έπεσε σε εποχή «γρίπης χοίρων») στο μουσείο κεραμικής τέχνης.
Ξυπνάω το παιδί. Πλενόμαστε, ντυνόμαστε, ζευόμαστε τσάντες σκουπιδιών, σχολείου και εργασίας και δρόμο. Ανάστατες οι μανούλες προνηπίων και νηπίων αναμένουν το πούλμαν. Ήρθε το πούλμαν με τα χιλίων βασάνων και κόπων, ανέβηκαν τα ζουζούνια και δρόμο.
Κατευθύνομαι για το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας που τώρα το λένε κάπως αλλιώς και παρεξηγήθηκαν οι πλοιοκτήτες και κάτι τέτοια που μου γυρίζουν ετσιθελικά στο κεφάλι μαζί με το «χαράματα με το πρώτο λεοφωρείο-φεύγω για τη δουλειά – δυο φιλιά και πες μου αντίο».
Περπάτημα, λεωφορείο, περπάτημα, λεωφορείο, φτάνω στο υπουργείο. Περιμένω, περιμένω, περιμένω γιατί είναι μια κυρία μόνη της στο τμήμα των εταιρειών του Νόμου 89, η οποία απαντά στα τηλέφωνα τριών ξεχωριστών γραφείων, εξυπηρετεί το κοινό, τρέχει στο αρχείο, παίρνει υπογραφές, και πρωτοκολλάει.
Παίρνω την πολυπόθητη βεβαίωση. Προχωρώντας για την έξοδο περνάω από την καντίνα του ΥΕΝ. Μωρέ δεν παίρνω ένα καφέ ν’ ανοίξει λίγο το μάτι; Στην καντίνα είναι 4 άτομα. Ένας φτιάχνει τοστ, άλλος κάτι παίρνει απ’ το ψυγείο, ένας κάθεται σε μια καρέκλα κι ο άλλος στέκεται όρθιος δίπλα του.

- Έναν καφέ παρακαλώ.

- Αμέσως.

- Πόσο κάνει;

- 0,50 λεπτά.

Να’την η σύγχυση η πρωινή.
Αυτός που εργάζεται στο ΥΕΝ είναι πιο μάγκας από μένα που δουλεύω 9:30 με ότι ώρα χρειαστεί και πληρώνει 0,50 λεπτά τον καφέ; Διότι, εγώ η εργαζόμενη δίνω πολύ περισσότερα στο ΓΡΗΓΟΡΗ, στο ΕΒΕΡΕΣΤ, ή στο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΉ για τον καφέ μου. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει για ποιό λόγο αυτοί που εργάζονται στο ΥΕΝ πληρώνουν 0,50 λεπτά τον καφέ τους ενώ εγώ όχι;
Μήπως είναι χαμηλόμισθοι οι καϋμένοι;
Γιατί τότε κομμάτια να γίνει βρε.... Χαλάλι..... Ας πάει και το παλιάμπελο που μόνο παλιό δεν είναι....

Αφιερωμένο σ' όλους τους πληβείους της Ελλάδας, http://www.youtube.com/watch?v=ui0tjfUe0DQ